We nemen u mee naar de Vismarkt in Brussel, ergens begin jaren negentig. De Sint-Katelijnewijk was een van de favoriete uitgangsbuurten van menige fijnproevers. Je vond er verschillende uitstekende restaurants en de typische Brusselse ambiance was er altijd van de partij. MICHELIN had in die periode zijn kantoren aan de Willebroekkaai, iets verderop. Voor een lekkere lunch durfden de inspecteurs dus wel eens naar de Vismarkt te trekken.
Restaurant Rugbyman was zo’n vast adresje, een zaak die beroemd was voor zijn kreeftenbereidingen en gezellige ambiance. Het was een zeer Brussels restaurant. Mensen gingen er ook om gezien te worden. Ik herinner me nog goed hoe mijn baas me meenam naar de Rugbyman om mijn afgelopen tournee te bespreken. De tafeltjes stonden dicht bij elkaar. De middag begon rustig, maar dat duurde niet lang.
Naarmate de gerechten aan tafel kwamen en er een glas werd gedronken, werd de sfeer gemoedelijker. Het ene koppel begon met hun buurman te praten en het werd een gezellige boel. Ondertussen zat ik te vechten met een kreeftenschaar om er het laatste stukje vlees uit te krijgen. Tot dat stukje ineens door de lucht vloog en op een andere tafel belande. Hilariteit alom. “Aaft mo baa” riep ik nog. Hou maar bij in het Brussels. Deze anekdote toont goed aan hoe het er in die tijd aan toe ging. Het was die namiddag trouwens zo gezellig dat we er ’s avonds nogmaals aten (lacht).
Ik kijk soms met enige weemoed terug naar die tijd. Dergelijke taferelen zie je vandaag nog weinig. Wat er gebeurt op de gsm lijkt vaak belangrijker en interessanter dan wat ter plaatse gebeurt. Het is net daarom dat ik zo graag zaken als La Belle Maraîchère in Brussel en Ciro’s in Antwerpen bezoek voor een portie nostalgische charme. Pas op: ik ga even graag op zoek naar moderne restaurants. Maar af en toe wil ik toch even ondergedompeld worden in een warm nostalgisch bad.
Foto La Belle Maraîchère ©maximotogni
