Jonnie Boer was de meest toonaangevende chef van zijn generatie. Laat daar geen twijfel over bestaan. Lang voordat het populair werd, ging hij bijvoorbeeld werken met lokale producten en friszurigheid om het bord tot leven te brengen. De Nederlandse terroir was zijn leidraad. Uitheemse invloeden voedden zijn zeer eigen creativiteit. De manier waarop hij snoekbaars verenigde met appelstroop en zolderspek was gewoonweg subliem. Jonnie Boer schreeuwde het niet van de daken, maar bleef steeds down to earth en zijn nuchtere, grappige zelve. Dat we eerder spreken over Jonnie dan chef Boer, zegt veel.
We kunnen gerust stellen dat een hele generatie chefs door hem is beïnvloed. Jonnie was een échte mentor. Gaf chefs een kans, deelde zijn kennis zonder bijgedachten. Hij aarzelde ook niet om, terecht, te benadrukken hoe belangrijk zijn partner en soulmate Thérèse is voor de zaak. Dit was hét powerstel van de Nederlandse gastronomie. Jonnie gaf kansen. Elk restaurant dat hij opende, werd een succes. Of het nu in Zwolle of op Bonaire was. Deze man had een uniek talent.
Het schrijven van dit stukje valt ons zwaar. Je hebt zo van die vaste waardes, van die veilige plekken, waar je steeds terecht kunt om die ene persoon de hand te schudden en er even een praatje mee te maken. Waar je als inspecteur telkens weer van je stoel wordt geblazen door zijn vakkennis en gevoeligheid. Dat valt nu weg. In heel wat Nederlandse keukens is vast een traantje gelaten.
Maar we willen niet eindigen met verdriet, dat zou Jonnie niet gewild hebben. We willen hem bedanken voor al die ongelooflijke herinneringen, voor al wat hij heeft betekend voor de Nederlandse keuken. Zijn brede schouders hebben onze gastronomie in de juiste richting helpen sturen. En daar kunnen we alleen maar erkentelijk voor zijn. Bedankt voor alles, Jonnie.
