คุณอาจรู้สึกทึ่งไปกับอาหารการกินวัฒนธรรมแดนโสมที่เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์และเรื่องราว รวมไปถึงขนบธรรมเนียมการกินต่าง ๆ ตามวาระผ่านทางซีรีส์เกาหลีหรืออินสตาแกรมของเหล่าศิลปิน K-Pop
ครั้งนี้เราไม่ได้จะพาคุณไปเปิดธรรมเนียมเก่าแก่ แต่จะพาไปดูการกินดื่มของคนเกาหลีฉบับปัจจุบัน ที่ไม่ว่าคุณจะคีบกิมจิอยู่ในร้านเกาหลีเก๋ ๆ ปากซอยบ้าน หม่ำ “ซันนักจี” ดิ้นได้ในตลาดกวางจัง หรือโซ้ย “บิงซู” เย็นเจี๊ยบที่บ้านเพื่อนชาวเกาหลี เรื่องน่ารู้เกี่ยวกับอาหารของชาวแดนโสมจากที่เราได้คุยกับบรรณาธิการดิจิทัลของคู่มือ ‘มิชลิน ไกด์’ ฉบับกรุงโซลเหล่านี้น่าจะช่วยให้คุณสำราญการกินดื่มราวกับชาวแดนโสมขึ้นอีกนิด
จานแบ่งเป็นเรื่องปกติ
ขณะที่โลกตะวันตกกำลังตื่นตัวกับคอนเซปต์การกินแบบแชริงที่ถือว่าเป็นเรื่องใหม่ แต่คนเอเชียอย่างในประเทศไทยกินอาหารจานแบ่งกันมาตั้งแต่เกิด โดยอาหารกลางโต๊ะนั้นสามารถรับประทานได้ทุกคน ไม่ว่าจะเป็นร้านอาหารเอเชียหรืออาหารตะวันตกก็ไม่มีข้อยกเว้น ในเกาหลีก็เช่นกัน ดังนั้นไม่ว่าคุณจะหลายใจอยากกินเส้นเพนเนซอสเนื้อ หรือเล็งสเต๊กริบอายมิเดียมแรร์ของเพื่อน คุณจะได้กินครบไม่มีพลาด
สุนทรพจน์ต้องมา
คุณอาจเคยต้องกล่าวสปีชที่กระอักกระอ่วน สปีชสุดซึ้งในงานแต่งเพื่อน กล่าวแบบกรึ่ม ๆ ที่งานเลี้ยงบริษัท หรืออาจเคยกล่าวทั้งสามอารมณ์รวมกันมาแล้ว คนแดนโสมแดงก็เช่นกัน แต่สิ่งที่แตกต่างคือ ในการรวมตัวของคนหลากวัย ผู้ที่อายุน้อยที่สุดจะถูกคาดหวังให้พูดอะไรสั้น ๆ อ๊ะ ๆ...คำว่า “เอ้า ชน!” ไม่นับหรอกนะ การกล่าวคำที่ว่านี้ดั้งเดิมเน้นเรื่องการอวยพรให้สุขภาพดี มีความสุข แต่ปัจจุบันพัฒนามาเพื่อเป็นสีสันให้แก่การกินข้าวพร้อมหน้ากัน โดยผู้ร่วมโต๊ะคาดหวังคำพูดชวนฮาหรือเฉียบคม แต่ไม่ต้องห่วงไป เพราะคนที่นั่นเขาซีเรียสกันถึงขนาดมีหนังสือรวมคำคมเพื่อกล่าวสปีชบนโต๊ะอาหารมาให้เลือกใช้กันเลยทีเดียว
ช้อนส้อมมีไว้วางบนกระดาษ
แม้ว่าช้อนส้อมและตะเกียบจะจัดเรียงไว้สวยงามในกล่องบนโต๊ะอาหาร แต่อย่าฉงนไปที่เมื่อนั่งหรือสั่งอาหารปุ๊บ คนที่นั่นจะหยิบอาวุธการกินมาวางหราไว้บนกระดาษทิชชู เหตุผลน่ะหรือ...ยังไม่มีใครรู้แน่ชัด แต่น่าจะเพื่อความสะดวกในการรับประทานอาหาร ก็ถ้าคนไทยยังนำทิชชูสีชมพูพาสเทลมาพันช้อนส้อม ทำไมคนเกาหลีถึงจะวางช้อนส้อมบนทิชชูไม่ได้ล่ะ?
ให้เกียรติผู้ใหญ่
ไม่ต่างจากชาวไทยหรือชาวเอเชียหลาย ๆ ชาติที่มีกฎที่ไม่ได้เขียนไว้เรื่องการให้เกียรติผู้สูงอายุ ในเกาหลี เมื่อร่วมโต๊ะรับประทานอาหารกับคนหลากหลายช่วงวัยควรรอให้ผู้สูงอายุในโต๊ะเริ่มรับประทานก่อนเสมอ โดยลูกหลานจะถูกสอนมาตั้งแต่วัยเยาว์ให้รู้จักรอให้คุณตาคุณยายเริ่มรับประทานก่อน แล้วจึงตามด้วยสมาชิกที่เหลือในบ้าน
หลบไปโซจู
คุณอาจเพลินกับการจิบโซจูนาน ๆ ครั้งขณะเปิดเพลงของ Blackpink ดังสนั่น แต่ “โซแม็ก” (Somaek) ต่างหากที่คนเกาหลีดื่มได้เป็นนิจ นี่คือค็อกเทลที่ว่ากันว่าทำให้เบียร์ออกรสหวานและเย็นชื่นใจกว่าเก่า โดยเป็นเครื่องดื่มที่ได้ชื่อมาจากการรวมสองสิ่งเข้าด้วยกัน ได้แก่ โซจู และแม็กจูหรือเบียร์ในภาษาเกาหลี โดยสัดส่วนของการทำโซแม็กคือใส่โซจูในถ้วยเล็ก 70 มล. และใส่เบียร์ในแก้ว 200 มล. ส่วนวิธีดื่มก็ไม่ยาก ชาวเกาหลีทำเป็นเบียร์บอมบ์สุดซ่าด้วยการใส่สองอย่างผสมกันในแก้ว แล้วทำให้เกิดฟองโดยใช้ช้อนหรือตะเกียบเขย่า เชียร์ส!
บาร์บีคิวไฮโซ
ความรักในการปิ้งย่างของคนเกาหลีเป็นที่นิยมไปทั่วโลกและยังส่งอิทธิพลมาถึงเมืองไทย ซึ่งคนที่นั่นพัฒนาการกินให้สะดวกยิ่งขึ้นจากบาร์บีคิวที่ยุ่งยากนำมาจัดเสิร์ฟแบบทั้งสวยทั้งสบายถึงตรงหน้า และยังมีเนื้อคัดสรรมากมายทั้งเนื้อวัว หมู หรือไก่ ที่พร้อมให้ปิ้งตรงหน้าผ่านเตาแสนสวยที่พัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ และแม้จะยังหัวเหม็นอยู่บ้าง แต่เครื่องดูดอากาศก็ยังคงมีการพัฒนาอย่างต่อเนื่องนะ
อเมริกาโนเย็น 1 แก้ว
สาวอเมริกันอาจจะมี “Frozé All Day” หรือคนไทยอาจจิบชาเย็นกันได้ทั้งวัน แต่ที่แดนโสมเขานิยมดื่มอเมริกาโนเย็นหลังอาหาร ซึ่งเป็นกาแฟยอดฮิตในชีวิตประจำวันของคนที่นั่น ครั้งหน้าที่คุณไปร้านกาแฟในเกาหลีใต้ อย่าแปลกใจถ้าเห็นอเมริกาโนเย็นตั้งอยู่ทุกโต๊ะแม้กระทั่งในฤดูหนาว
โต๊ะเดี่ยวไฮโซ
คนรักอาหารนานาชาติอาจชินกับการนั่งกินข้าวที่ร้านร่วมกับลูกค้าคนอื่น ๆ แต่คนเกาหลีโปรดปรานห้องเดี่ยวหรือห้องส่วนตัวเป็นพิเศษ ไม่ว่าจะประชุมปิดดีลลับสุดยอด หรือฉลองวันเกิดร้อยปีของคุณยาย ห้องเดี่ยวถือเป็นเรื่องสำคัญ และเมื่อร้านอาหารไฟน์ไดนิ่งตะวันตกเป็นที่นิยมเพิ่มขึ้น ทางร้านก็ปรับให้เข้ากับวัฒนธรรมพื้นถิ่นด้วยการสร้างห้องเดี่ยวรับรองตลาดที่นั่นเช่นกัน
จานแถม
หากคุณสั่งหมูปิ้งผัดเผ็ดแบบเกาหลี ทางร้านจะเสิร์ฟเครื่องเคียงหรือ Banchan มาด้วย โดยมีสารพัดผักอย่างถั่วงอกตุ๋น เต้าหู้ผัด ลูกชิ้นปลาผัด กิมจิ และผักดองต่าง ๆ และไม่ต้องเขินอายถ้าอยากสั่งเพิ่ม เพราะทางร้านเสิร์ฟฟรีไม่คิดเงิน
ข้าวผัดรักษ์โลก
หากคุณยังกินอาหารเกาหลีที่สั่งมาอร่อยขณะหลงเสน่ห์ซงคังติดขอบจอไม่หมด ไม่ต้องกังวลไป เข้าเมืองตาหลิ่วเราต้องหลิ่วตาขจัดปัญหาตามแบบคนเกาหลีบ้าง คนที่นั่นออกแรงขยับกระทะนำอาหารเหลือที่ยังอร่อยอยู่ไม่ว่าจะหมูสามชั้นหมักย่าง (Samgyeopsal) หมูตุ๋นซุปเผ็ด (Gamjatang) หรือลูกหมึกยักษ์รสเผ็ด (Jjukkumi gui) ที่ถูกนำมาแยกส่วนเนื้อรวมถึงเครื่องปรุงต่าง ๆ แล้วผัดรวมกันกับข้าวสวยจนออกมาเป็นข้าวผัดรวมมิตรที่ใส่น้ำมันงาและสาหร่ายผสมไปด้วย
สิบคะแนนให้กับชาวเกาหลีที่ไม่สร้างขยะเหลือทิ้งเพื่อโลกแสนสวยของเรา
ภาพเปิด: © Shutterstock, ภาพช้อนและตะเกียบ © Julia Lee
เขียนโดย Julia Lee จากกรุงโซล และพฤภัทร ทรงเที่ยง จากกรุงเทพฯ
