“Er zijn jaren dat ik tot 4000 wijnen proef,” aldus Monica Larner. “Idealiter zijn dat er dertig per dag, zodat ik mijn beoordeling meteen nauwkeurig kan uitschrijven. Om en bij de veertig procent van de wijnen proef ik op de wijngaarden. Tijdens die bezoeken sprokkel je ook belangrijke nieuwtjes, zoals het planten van nieuwe druiven of vernieuwde rijpingsinstallaties. De andere wijnen proef ik in mijn bureau, hartje Rome. Daar zijn de condities ideaal, met wijnen op de juiste temperatuur en aangepast glaswerk. Je kan jezelf ook uitdagen door blind te proeven, wijnen naast elkaar te leggen, etc. Het geeft je een ander perspectief.”
Wijn loopt als een rode (of witte) draad doorheen het leven van Monica Larner. Ze groeide op tussen Los Angeles en Rome, in een familie wijnliefhebbers waar altijd een goede fles op tafel stond. Haar vader kocht later zelfs een wijngaard in Californië en daar is haar broer nog steeds actief als wijnmaker. Haar passies voor journalistiek en wijn komen nu al meer dan twintig jaar samen als wijnschrijver. “Ik doe ook graag aan storytelling over alles rond het glas. Over de locatie, de mensen, de geschiedenis, de grond. Ik heb geleerd dat het bezoeken van de Italiaanse wijngaarden een van de beste manieren is om Italië te leren kennen. In een wijn komt zoveel samen.”
“In Italië heb je zowat 3000 inheemse druiven, wat het voor buitenstaanders soms moeilijk maakt al die verschillende wijnen te verstaan. Voor mij maakt het ze net spannend. Ik ben naast Italië sinds kort ook verantwoordelijk voor Griekenland en Zuid-Afrika. We zijn met Robert Parker vertegenwoordigd in heel de wijnwereld.”
Wereldwijd zijn er negen wijncritici actief, in bepaalde regio’s zoals Azië bijgestaan door medewerkers die deeltijds werken. Robert Parker richtte de Amerikaanse wijnpublicatie meer dan veertig jaar geleden op en die was lang voornamelijk gericht op de Verenigde Staten, maar de evolutie van de wijnwereld en het leespubliek zorgden voor een internationalisering. Het concept blijft wel intact: de beste wijnen beoordelen op een schaal van honderd punten.
“We behandelen voornamelijk wijnen boven de tachtig punten. Dat is best een uitdaging, want je moet je smaakpapillen kalibreren zodat elke criticus de wijnen op dezelfde manier inschat. Als ik zeg dat een wijn te veel aciditeit heeft, dan weten mijn collega’s wat ik wil zeggen. Iedereen heeft zijn smaak en voorkeuren, maar op het einde van de rit moeten we op dezelfde manier beoordelen. Het is niet gemakkelijk om het verschil te maken tussen 91 of 92 punten, maar soms wou ik dat we zelfs met halve puntjes zouden werken (lacht).”
“We behandelen zowel prestigieuze wijnen die je voor een aanzienlijke som koopt en waarvan wij zeggen of het al dan niet interessant is hem te kopen als investering, als dat we mikken op laagdrempeligere ontdekkingen die voor een breder publiek toegankelijk zijn. We voegen lagen toe aan ons aanbod.”
Een wijncriticus heeft heel wat overeenkomsten met een MICHELIN inspecteur, al is er een groot verschil: ze zijn niet anoniem. Dat kan ook niet, want wie anoniem bepaalde wijndomeinen wil bezoeken, staat vaak voor een gesloten deur. Het duurt jaren om vertrouwen te verzamelen en een netwerk uit te bouwen. En dan moet je je passie laten spreken. “Dat staat echt wel centraal in ons vak. Je moet wijn ademen, anders houd je dit ritme niet vol. Je kan opleidingen en trainingen volgen, maar op het einde van de rit komt het toch aan op die nooit aflatende interesse in wijn. Het is een ongelooflijk fascinerende job, ook voor de connectie die je hebt met de mensen en de natuur. Wij ervaren de klimaatverandering aan den lijve. Het is alsof je een vergrootglas hebt waarmee je ziet hoe het klimaat in sneltempo verandert en de wijnmakers zich aanpassen aan uitdagingen als droogte en waterbommen. De afgelopen vijf jaar zijn de omstandigheden voor de wijnmakers sterk veranderd.”
De expertise van Monica Larner kan u aan den lijve ondervinden tijdens het MICHELIN Gids Nederland Gala Diner op zeven oktober. Het exclusieve event vindt plaats in het MECC in Maastricht, waar eerder die dag de beroemde MICHELIN Sterren en Groene Sterren bekend gemaakt worden. “Tien tafels van de honderd worden gereserveerd voor onze wine and food pairing. Het bord is voor iedereen hetzelfde, met creaties van onder meer Hans van Wolde en Margo Reuten, maar wij zullen daar andere wijnen bij serveren.”
“We hebben enkele zeer bijzondere wijnen geselecteerd. Zoals een Solaia uit 2016 om het vleesgerecht te begeleiden. Een rijke blend van Cabernet Sauvignon, Cabernet Franc en een beetje Sangiovese. Zeer Toscaans van karakter, zonnig, met de nodige spanning en textuur. In totaal staan er drie wijnen op het menu die we met honderd punten hebben beoordeeld. Dat is toch wel bijzonder. Dit zijn wijnen die je niet meer gemakkelijk vindt, omdat er toch enkele oudere jaartallen bij zijn.”
“Ik zal langs de tafels lopen en de wijnen op een informele manier voorstellen. Geen stijf gedoe, maar de gasten op een losse manier inzicht geven in de bijzondere wijnen die ze drinken. Ik kijk ernaar uit om leuke gesprekken te voeren over de wijnen. Wie nog geïnteresseerd is, moet zeker onze website checken. Er zijn nog wat plaatsen over. Ik kan alvast niet wachten!”
