Terra Dominicata is een van de vijf hotels die in Spanje zijn bekroond met drie sleutels. Maar dit bezoek begint niet zoals dat van elk ander drie sleutel hotel dat ik als inspecteur al heb bezocht. Dit is niet La Reserve in Parijs of Casa Cipriani in New York. Ik word niet binnengereden in een Haussmann-paleis of begroet door een portier die strak in het pak zit. Nadat ik hier toekom, midden in het bergachtige Catalaanse landschap en op twee uur rijden van Barcelona, word ik uitgenodigd te gaan zitten, serveren ze me een frisse cocktail en krijg ik te horen wat ik allemaal niet mag doen.
Het zou een understatement zijn om deze kennismaking met een hotel van dit kaliber als uniek te omschrijven. In een van de twee hoofdgebouwen van het hotel, eeuwenoude boerderijen die ooit deel uitmaakten van het 12de-eeuwse klooster verderop en allebei knap gerestaureerd, wordt me verteld dat ik mijn douche niet te veel mag gebruiken om water te besparen. Ik krijg te horen dat er 's nachts weinig verlichting is om de dieren in het omringende natuurpark niet te storen en om de glinstering van de sterrenhemel te beschermen. Ze zeggen me ook dat mijn kamer geen televisie heeft en ik er alleen het essentiële vind. Maar wel dat ik mijn eigen boeken mag inruilen voor een nieuw boek uit de enorme collectie van het landgoed.
Het gesprek is mijn eerste kennismaking met een hotel dat zijn onderscheiding van drie sleutels met een duidelijk andere strategie verdient dan bijna elk ander hotel dat mijn collega's en ik anoniem hebben bezocht. Terra Dominicata deelt een aantal kwaliteiten met andere hotels net buiten een grote stad die zijn bekroond met drie sleutels (check Villa La Coste in de Provence), al zijn de meeste juweeltjes op het platteland oogverblindend en hebben ze een houding dat op geen euro werd gekeken. In dit hotel betekent luxe iets subtielers: een perfecte balans tussen comfort en afwezigheid die de twee uur durende rit over kronkelige, smalle wegen vanuit Barcelona zeker de moeite waard maakt.
In de schaduw van het klooster
Dat het hotel überhaupt bestaat is zowat een wonder. In het midden van een enorm gebied waarin rotsformaties en bossen samen het Montsant Natuurpark vormen, is het de uiterst zeldzame uitvalsbasis om de Priorat te verkennen. Dit is een van de meest geprezen wijngebieden ter wereld, maar restaureert tegelijkertijd ook een belangrijk stuk cultureel erfgoed.
Veertig minuten lopen verderop ligt het 12de-eeuwse klooster. De hoofdgebouwen van het hotel zelf staan op de plek waar boeren ooit in de schaduw van het klooster werkten. U kan hun geschiedenis nog steeds waarnemen in het buitenwerk – sober en geometrisch – gemaakt van dezelfde rode, ijzerhoudende aarde van het landschap rondom. En toch zijn de interieurs levendig, eigentijds, zelfs speels. Rieten manden, ladders als accenten en planken die als schommels aan het plafond hangen, sieren kamers in neutrale kleuren, badend in zonlicht en met uitzicht op wijngaarden en heuvels.
De wijnmakerij: een niet te missen wijnoogst
Het restaurant serveert lokale Spaanse favorieten en het zwembad en de wellness zijn prachtige ruimtes. Maar vergeet niet dat de wellness trouw is aan de minimalistische gevoeligheden van het hotel. Dit is geen promiscue verzameling lichamen, maar een gereserveerde ruimte verscholen tussen de olijfbomen, ontworpen voor individuen om bepaalde ruimtes (sauna, bubbelbad, koude douche) per uur te reserveren.
Wandelingen door het park, bezoeken aan wijngaarden en de kans om lokale dorpen en historische plekken te bezoeken worden allemaal aangeboden via de hotelportier. Maar de wijnmakerij – met zijn drie eigen cuvees – is de meest opvallende activiteit in Terra Dominicata.
De wijngaarden van Priorat liggen op terrassen en hellingen die tot de steilste van Europa behoren, op vulkanische grond die bezaaid is met schilfers leisteen en kwartsiet. Het is een bodem die arm is aan organisch materiaal maar rijk aan mineralen. Door deze barre omstandigheden produceert het een wijn die intens en geconcentreerd is, en meer maakt van minder.
Proef van een glaasje in de wijngaarden, in de wijnmakerij of onder de pergola van het restaurant buiten, en herinner uzelf eraan dat het een geschikte metafoor is voor Terra Dominicata zelf.
Geen hypocrieten: Radicale duurzaamheid
Later verneem ik dat de vriendelijke, elegante vrouw die de regels en voorschriften overhandigde een van de eigenaars van het hotel is – en dat ze zeker geen hypocriet is in haar inzet voor duurzaamheid. Op een gegeven moment, zo hoor ik tijdens een wandeling over het terrein, werd het werk aan het hotel stilgelegd toen een familie arenden zich op het terrein nestelde. De eigenaar legde de bouw drie maanden stil (genoeg tijd voor de eieren om uit te komen) voordat er weer verder werd gebouwd. In het licht van die anekdote denken we dat het een eerlijke vraag is om af te zien van een lange douche.
Kamertips: Een geheime doorgang
Als u kan, probeer dan kamer 22 te boeken. Achter een boekenplank verbergt deze suite een echte ondergrondse gang die ooit werd gebruikt als ontsnappingsroute in geval van gevaar. Vandaag is het een doorgang met een unieke ingang naar het restaurant, en tegelijkertijd een herinnering aan de opmerkelijke geschiedenis en authenticiteit van deze plek.
