Lucas Rive. Gerrit Greveling. Joop Braakhekke. Fons van Groeningen. Het lijstje culinaire boegbeelden die de afgelopen jaren zijn overleden, blijft maar groeien. Telkens gaat dat gepaard met de nodige tristesse. Maar ook souvenirs aan memorabele etentjes. “Weet je nog?” valt er dan regelmatig te horen. Dat was vorige week – spijtig genoeg – weer het geval.
Fons van Groeningen opende zijn Kaatje bij de Sluis in 1974. Een periode waarin Nederland helemaal nog niet de culinaire weelde had die men vandaag kent. Toen hij in 1992 een tweede Michelin ster kreeg, waren er maar vijf andere Nederlandse restaurants met dezelfde bekroning. Toprestaurants waren dus op twee handen te tellen. Mijnheer Van Groeningen zorgde ervoor dat het pittoreske Blokzijl op de kaart van elke fijnproever stond. Noem hem gerust een van de pioniers die aan de basis stonden van de Nederlandse gastronomische opmars. Meer dan 25 jaar werd zijn Kaatje bij de Sluis onderscheiden met één of twee Michelin sterren.
Fons van Groeningen hoort in het rijtje van mensen als Paul Stevens, John Beeren, Constant Fonk en Cas Spijkers. Mannen die de Nederlandse gastronomie uit het classicisme hebben getrokken en hun blik op de wereld hebben gericht. Ze hadden een visie, roken kansen en wisten de juiste mensen rond zich te verzamelen om de Nederlandse keuken naar een hoger niveau te tillen.
Fons van Groeningen is een grondlegger van de culinaire opmars die Nederland de afgelopen dertig jaar maakte. Hij wist wat de gast wou nog voor die het besefte. In een tijd waarin grote restaurants de regel waren, opende hij een kleinere structuur waar hij dicht bij de gasten stond. Een restaurant met een ziel waar hij zijn gasten aan zich bond met modern gastheerschap. Bij zijn Kaatje was men kind aan huis.
Een hele generatie chefs werd door hem begeesterd. Vraag het maar aan Sergio Herman. Hij was geen chef, maar zijn vooruitstrevende ideeën hebben een hele generatie koks geïnspireerd. En daarvoor kunnen we hem alleen maar erkentelijk zijn. Bedankt mijnheer Van Groeningen.
